Steun die toch geen steun is

Er is een onderscheid te maken in uitzonderingen op grond van de aard van de steunmaatregel en de omvang. De drie verschijningsvormen die we hier behandelen zijn: de uitzonderingen uit de algemene groepsvrijstellingsverordening, de dienst van algemeen economisch belang en de de-minimissteun.

De-minimissteun is in de praktijk belangrijk, omdat het een brede strekking heeft en een algemene drempel opwerpt voordat sprake kan zijn van een merkbaar effect op de markt en dus van ongeoorloofde staatsteun. Er bestaan verschillende soorten de-minimissteun. De reguliere de-minimissteun werkt als volgt. Op grond van de De-minimisverordening kan over een periode van drie belastingjaren tot €200.000,- aan steun verlenen aan een onderneming.¹² Daarbij moet er op worden gelet dat de onderneming niet eerder elders steun heeft ontvangen, waardoor deze grens wordt overschreden.

Op grond van de Algemene Groepsvrijstellingsverordening (AGVV) is een reeks aan specifieke situaties uitgezonderd van het verbod.¹³ Het gaat daarbij om bepaalde steun voor onder meer infrastructurele werken, milieu, onderzoek en opleiding, cultureel erfgoed en het midden- en kleinbedrijf. Of een bepaalde situatie onder de AGVV valt is afhankelijk van de specifieke voorwaarden die per vrijstelling gelden.  Naast de algemene verordening zijn er een aantal verordeningen voor specifieke sectoren gemaakt. Het betreft de landbouw en de visserij met elk een eigen verordening, eigen voorwaarden en eigen procedures.  

Indien de situatie aan alle voorwaarden voldoet en geen uitzondering of de-minimis daarop van toepassing is, zal de steun moeten worden gemeld bij de Europese Commissie, daarover meer in onze volgende blog.

^{[12] Verordening (EU) nr. 1407/2013
[13] Verordening (EU) nr. 651/2014}