Spring naar inhoud

Ongewenste prijsdalingen door internetverkoop

Mag u als producent/leverancier internetverkoop aan banden leggen? Er wordt veel over geklaagd: het free riders probleem! Klanten of afnemers die informatie verzamelen bij ‘echte’ winkels, maar vervolgens producten bij de goedkoopste internetwinkels kopen. De internetwinkels profiteren van de reclame die de erkende retailers maken, de deskundige informatie die zij verstrekken en daarmee de investeringen die zij doen. Vervolgens verkopen de internetverkopers echter tegen lagere prijzen, waardoor de kopers liever online kopen. De erkende retailers worden dus ook nog een keer gedwongen om hun prijzen te verlagen om concurrerend te blijven.

Geen algeheel verbod op internetverkoop

Hoewel internetverkoop door derden voor producenten en distributeurs vaak een doorn in het oog is, is een algeheel verbod op internetverkoop mededingingsrechtelijk niet toegestaan. Voor een optimaal functionerende markt moeten vraag en aanbod zoveel mogelijk bij elkaar komen (in een zo groot mogelijk geografisch gebied) en internet is zo beschouwd een ultiem middel om vraag en aanbod (over grote afstanden) bij elkaar te brengen. Allerlei pogingen om internetverkoop te bemoeilijken worden dan ook gezien als pogingen om de mededinging te beperken en vervalsen en worden zwaar beboet.

Wat wel mag

Gelukkig mag je als producent of distributeur wel enkele maatregelen nemen om je producten te beschermen. Het Hof van Justitie heeft vrij recent bevestigd dat het wel mogelijk is om bijvoorbeeld te verbieden dat luxeproducten via Amazon of eBay worden verkocht. Ook daar geldt voor dat je niet zomaar mag bepalen dat verkoop via die kanalen niet toegestaan is, maar je mag aan al je distribiteurs/wederverkopers wel opleggen dat verkoop van jouw producten alleen mag gebeuren via websites die aan bepaalde kwaliteitscriteria voldoen. Je kunt bijvoorbeeld eisen dat er bepaalde informatie over het product beschikbaar moet zijn, een directe helpdeskfunctie aanwezig moet zijn en bepaalde betalings- en garantievoorwaarden moeten gelden. Websites als Amazon en eBay voldoen daar eenvoudigweg niet aan.

Niet alleen voor luxeproducten maar bijvoorbeeld ook voor technische producten geldt dat uit de aard van de producten volgt dat bepaalde eisen gesteld worden. Ook ten aanzien van andere producten geldt dat bepaalde kwaliteitseisen gesteld kunnen worden die verband houden met het betreffende product. De eisen die je stelt mogen overigens niet discriminatoir zijn. Derhalve moeten de eisen die je stelt wel verband houden met en noodzakelijkerwijs verbonden zijn met de betreffende producten en in de fysieke winkels moeten ook vergelijkbare eisen gelden.

Het is ook toegestaan om te eisen dat internetverkopers ook een fysieke winkel moeten hebben (waar ook weer bepaalde eisen aan gesteld mogen worden qua inrichting en kwaliteit) en dat in die fysieke winkels ook een bepaalde omzet moet worden behaald. Tot slot kunnen de hoeveelheden product die per klant doorverkocht mogen worden beperkt worden, zodat enige controle bestaat op het kopen door daadwerkelijke eindgebruikers. Internetdoorverkopers kunnen dan niet meer zo eenvoudig aan het product komen om door te verkopen.

Conclusie

Al met al is het best mogelijk om internetverkoop desgewenst aan banden te leggen. Dit vergt alleen een helder en consequent beleid, waarbij contractueel goed moet worden vastgelegd waar erkende retailers aan moeten voldoen. Het wordt voor internetverkopers dan een stuk lastiger om met een dergelijk (selectief of exclusief) distributiestelsel te concurreren.