DE SPAC AAN HET DAMRAK
Aan inventiviteit is op de financiële markten geen gebrek. Zodra de particuliere belegger weer toestroomt om zijn overtollige liquiditeiten wonderbaarlijk vermenigvuldigd te krijgen duiken er nieuwe mogelijkheden op om in te beleggen. Relatieve nieuwkomer aan het firmament: de SPAC, afkorting van Special Purpose Acquisition Company.
Het is een terugkerend fenomeen: telkens als het publiek ruimer in de liquiditeiten komt te zitten reageert de markt daar op door met nieuwe beleggingsmogelijkheden te komen. Hele vakantieparken zijn in het verleden gefinancierd door particulieren die argeloos werden gepaaid met “gegarandeerde” rendementen van vele procenten. Door wie de garantie werd verstrekt werd er ook bij gezegd, maar of die partij goed voor zijn geld zou zijn was maar de vraag. En het antwoord daarop is vaak tegen gevallen. Exploitant failliet, garant failliet en een doorstart waarvoor de belegger een flink deel van de rekening betaalde was het gevolg.
Intussen duiken de aanbiedingen van beleggen in vakantieparken weer overal op. Je lijkt wel een sukkel als je niet ook een huisje op een park hebt. Het geheugen van de mens is kort.
Voor de SPAC hoef je het geheugen niet te raadplegen, want de SPAC heeft maar een relatief korte historie. De SPAC is voor het grote publiek nieuw, maar intussen razend populair; de helft van de beursgangen in 2020 zou via een SPAC zijn gegaan en daarbij zou zo’n 80 miljard dollar zijn opgehaald. Wat is het? Kort gezegd is het een lege vennootschap die een beursnotering aanvraagt, geld ophaalt door uitgifte van effecten via die beurs en met het opgehaalde geld een bestaande onderneming koopt. Initiatiefnemers zijn vaak gevierde artiesten of bekende ondernemers. Dat trekt immers publiek.
Ook aan het Damrak zijn inmiddels een aantal SPAC’s genoteerd of op weg naar een notering.
Het voordeel van een SPAC: de beursnotering verkrijgen is een eitje, want het gebruikelijke, langdurige en kostbare due diligence onderzoek dat nodig is voor het uitgifteprospectus is relatief snel klaar. Dat is immers onderzoek van een vennootschap waar nog geen actieve onderneming in zit. De te verwerven onderneming komt pas op een later moment immers.
De praktijk van de bestaande SPAC’s – specifieke regels zijn er niet – is dat het opgehaalde geld van de beleggers in een separate vennootschap of stichting wordt aangehouden en pas wordt aangewend voor de geacquireerde onderneming als de belegger daarin mee wil gaan. Wil hij dat niet, dan kan hij dat aangeven en uitstappen. Hij betaalt dan wel een vergoeding. En er zullen ook veel vergoedingen terecht komen bij de initiatiefnemers, reken maar! Wil de belegger wel mee doen, dan zal hij zich bij zijn besluit daarover baseren op informatie die door het management van de SPAC zal worden verstrekt op het moment van de aankoop van de onderneming. Die informatie zal moeten kloppen, maar veel meer eisen over de wijze waarop die informatie moet worden verstrekt worden daar niet aan gesteld. Het is in ieder geval niet vergelijkbaar met een prospectus dat gebruikelijk bij een beursgang beschikbaar wordt gesteld.
De particuliere belegger zal zijn weg wel weten te vinden naar de SPAC’s, maar ze doen er goed aan zich te realiseren dat het nog een markt in ontwikkeling is. Benieuwd wanneer de eerste schandalen zich aandienen, waarbij ik uiteraard niet wil suggereren dat de SPAC’s die nu actief zijn niet zouden deugen.
Meer weten over dit onderwerp?
Neem dan gerust contact op met één van onze specialisten.